Budynek bez ozdób...jak każdy inny. Przypominający małą twierdze gdyż w kształcie prostokąta a na jego dachu znajduje sie oblankowany z obu stron mur gdyż w budowla przypomina pusty w środku prostokąt a w owym środku trenują żołnierze Uruk-Hai. Nadzoruje nimi pewien oficer patrzący się kamiennym wzrokiem na wszystkim mamrocząc czasem coś pod nosem.

Podszedłem do oficera i przeszkodziłem mu w wydawaniu rozkazów
Ja-Możesz mnie przećwiczyć
Patrzyłem na miecz orka który wydawał się inny od wszystkich...specjalny

Miecz jak miecz. Z żelaza. Tylko jego koniec był wygięty poziomo. Sam kapitan owy miecz miał przy pasie nie widząc żadnej potrzeby wyciągania go. Po samym jego wyglądzie widać było, że rozerwał by przeciwnika na strzępy dlatego też budzi wśród innych szacunek do swojej osoby. Gdy nowoprzybyły odezwał się do kapitana ten odwrócił się do niego powoli i spojrzał również beznamiętnym wzrokiem
-Mogę...ale najpierw musiałbyś coś dla mnie zrobić...

Weszłem do koszar Uruk-Hai i rzeklem:
-Chciałbym do was dołączyć.

Wzrok przeniósł na nowoprzybyłego i po samej rasie poczuł do niego respekt. Nazgul to Nazgul...trzeba szanować bo inaczej pan go wyszlachtuje
-Nazgule idą do pana...

Uruk spojrzał na twarz trenera i rzekł
Ja-Dobra...co mam zrobić

-Ostatnio grupa tych na zielono umundurowanych śmieci z gondoru zaczęła się tu szwędać. Idź na tereny naszego miasta. Tam spotkasz grupę naszych i powiedz im, że ja Cie przysłałem a oni Cie do nich poprowadzą. Pamiętaj...nikt nie może przeżyć!

ranny Uruk podszedł do trenera i rzekł
Ja-Wszyscy....nie żyją ale straciliśmy dwóch orków.Co z treningiem.I czy po treningu mogę widzieć się z twoim panem?