Miecz jak miecz. Z żelaza. Tylko jego koniec był wygięty poziomo. Sam kapitan owy miecz miał przy pasie nie widząc żadnej potrzeby wyciągania go. Po samym jego wyglądzie widać było, że rozerwał by przeciwnika na strzępy dlatego też budzi wśród innych szacunek do swojej osoby. Gdy nowoprzybyły odezwał się do kapitana ten odwrócił się do niego powoli i spojrzał również beznamiętnym wzrokiem
-Mogę...ale najpierw musiałbyś coś dla mnie zrobić...

Wzrok przeniósł na nowoprzybyłego i po samej rasie poczuł do niego respekt. Nazgul to Nazgul...trzeba szanować bo inaczej pan go wyszlachtuje
-Nazgule idą do pana...

-Ostatnio grupa tych na zielono umundurowanych śmieci z gondoru zaczęła się tu szwędać. Idź na tereny naszego miasta. Tam spotkasz grupę naszych i powiedz im, że ja Cie przysłałem a oni Cie do nich poprowadzą. Pamiętaj...nikt nie może przeżyć!